GIARDIA INTESTINALIS - GOŹNY PASOŻYT W JELICIE

Ten sympatycznie i śmiesznie wyglądający osobnik na zdjęciach to nie bohater kreskówki … tak wyglada Giardia intestinalis w dużym powiększeniu. To nieprzyjemny „pasażer na gapę” , który należy do wiciowców i pasożytuje na powierzchni komórek nabłonka jelita cienkiego u bardzo wielu gatunków zwierząt (naczelne, psy, koty, świnie, przeżuwacze i gryzonie) oraz u ludzi.
Ponieważ giardioza jest w ostanim czasie dość często diagnozowaną chorobą, wśród pacjentów przychodni - postanowiliśmy napisać na jej temat kilka słów.
Do zarażenia pasożytem dochodzi w wyniku zjedzenia inwazyjnych cyst znajdujących się w środowisku, które zostały wydalone wraz z kałem innego żywiciela. Pierwotniak po przedostaniu się do organizmu zwierzaka przywiera do powierzchni komórek nabłonkowych jelita i – poprzez podział komórek – niezwykle szybko się rozmnaża zasiedlając kolejne fragmenty jelita. Część z tych nowych komórek przeobraża się w cysty, które po wydaleniu z organizmu są w stanie przetrwać w niesprzyjającym środowisku od kilku do kilkunastu miesięcy. I cykl się powtarza…
W 1 gramie kału może się znajdować ponad milion cyst lamblii !!! podczas gdy minimalna dawka potrzebna do wywołania zakażenia u ludzi i zwierząt to (w zależności od okoliczności) od 10 do 100 sztuk. Nietrudno więc domyślić się, że lamblioza u psa jest dość często spotykaną chorobą.
Giardia może rozprzestrzeniać się między ludźmi i zwierzętami bezpośrednio - czyli np. zabrudzone ręce lub też za pośrednictwem zanieczyszczonej cystami wody lub żywności.
Twój pies może się nimi zarazić, kiedy:

- pije wodę z kałuży;
- ma kontakt ze skażonymi odchodami - w czasie spaceru czy w warunkach domowych ( na podkładach higienicznych)
- ma kontakt z zakażoną glebą – zabawy w trawie czy kopanie w ziemi.
- wylizuje swoje futro w czasie codziennej toalety

Ryzyko zakażenia jest dużo wyższe w schroniskach, hodowlach czy psich hotelach, gdzie istnieje po prostu większe prawdopodobieństwo obcowania z osobnikiem zarażonym
Na terenie Europy odsetek zarażonych psów i kotów wynosi 3-7%. Co ciekawe, zdecydowana większość psów (nawet do 90%) to bezobjawowi nosiciele giardii . Objawy częściej ujawniają się u młodszych niż u starszych zwierząt i mogą mieć charakter nagły (ostra lamblioza u psa), czasowy (nawracająca lamblioza u psa) lub ciągły (przewlekła lamblioza u psa).
Lamblia ( giardia) u psa może się objawiać na różne sposoby – do najczęstszych symptomów należą:

- biegunka albo luźne stolce o konsystencji papki i jasnożółtej barwie;
- kał z domieszką śluzu lub krwi o nieprzyjemnej, ostrej woni;
- wzdęcia i bule brzucha
- spadek wagi mimo utrzymania normalnego apetytu;
- zmiany skórne o charakterze alergicznym;
- wymioty i odwodnienie
- gorączka.

Giardioza u psa, jest chorobą o charakterze pasożytniczym, dlatego w jej leczeniu wykorzystuje się leki przeciw pasożytom. Możliwych jest kilka wariantów leczenia – po pełnej diagnostyce i zapoznaniu się z ogólnym stanem psa oraz jego predyspozycjami lekarz weterynarii decyduje, który z nich będzie najbardziej skuteczny w danym przypadku.
Złą wiadomością jest jednak bez wątpienia fakt, że obserwuje się uodparnianie giardii na stosowane w jej leczeniu preparaty.
W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa ponownego pojawienia się lamblii u psa pod koniec terapii farmakologicznej, warto wykąpać psa w szamponie przeciw pasożytom, który zawiera chlorheksydyne.
Należy też zadbać o to, by pozbyć się cyst z otoczenia dokładnie sprzatajac otoczenie, piorąc w wysokiej temperaturze jego legowisko i zabawki lub wymieniając je na nowe.

Spośród odmian Giardia intestinalis chorobotwórcze dla człowieka są genotypy występujące u psów. Brak jest jednoznacznych dowodów na to, że koty stanowią zagrożenie giardiozą dla człowieka.
Każdy przypadek stwierdzenia cyst Giardia w kale zwierząt należy traktować jako zagrożenie dla zdrowia ludzi.
Nie należy jednak wpadać w panikę: lamblioza to choroba „brudnych rąk”!!!, więc przy zachowaniu odpowiedniej higieny i ostrożności ryzyko zakażenia jest niewielkie.
Przede wszystkim trzeba pamiętać – i zwrócić na to szczególną uwagę dzieciom, by po zabawie i pieszczotach z psem dokładnie umyć ręce ciepłą wodą z mydłem. Całowanie się z zainfekowanym psiakiem czy dzielenie z nim jedzenia za pomocą wspólnych sztućców czy talerzy również nie jest dobrym pomysłem…
Jeśli Twoje zwierzę jest zarażone lamblią, musisz też szczególnie pamiętać o sprzątaniu jego odchodów na spacerze ‼️‼️ - o czym pamiętać trzeba oczywiście zawsze Zapobiega to rozprzestrzenianiu się cyst wśród innych zwierząt i ich właścicieli.
Bardzo ważna jest regularna profilaktyka przeciwpasożytnicza, której przestrzeganie może przyczynić się do znacznego zmniejszenia się rozprzestrzeniania tego pasożyta w środowisku.

Dla Psa i Kota

STERYLIZACJA I KASTRACJA - TAK CZY NIE??

Często właściciele czworonogów zadają sobie pytanie, czy warto sterylizować ,kastrować swojego pupila? Na czym polega ten zabieg, w jakim wieku go wykonać, jakie są korzyści, a jakie skutki uboczne? Na te pytania pokrótce postaram się odpowiedzieć w tym artykule. Zacznijmy od wyjaśnienia na czym polega zabieg. Sterylizacja- zabieg będący w istocie synonimem kastracji polega na usunięciu gonad (jajników, jąder). W weterynarii potocznie tego terminu używa się odnośnie kotek i suk u których dodatkowo usuwamy macicę. U psów i kocurów zabieg nazywany jest kastracją i w tym przypadku usuwamy tylko jądra. Są to zabiegi, które w sposób nieodwracalny powodują bezpłodność u zwierząt. Zabiegi wykonywane są w znieczuleniu ogólnym, więc zawsze warto przed jego wykonaniem wykonać przynajmniej badanie krwi (szczególnie u zwierząt starszych).

Zatem jak już wiemy na czym polega zabieg, to kiedy go wykonać i dlaczego warto? Badania naukowe dowodzą, że sterylizacja u suk/kotek przed pierwszą cieczką/rują, w 95% procentach stanowi profilaktykę przeciw nowotworom złośliwym gruczołów mlekowych, po pierwszej cieczce/rui już 70 %. Dodatkowo zabieg wykonany w każdym wieku jest zabezpieczeniem przeciwko stanom zapalnym macicy (ropomacicze), niepożądanym ciążom, uciążliwym cieczkom/rujkom, ciążom urojonym.

U kotek i szczególnie kocurów, wczesny zabieg już w wieku ok 5-6  miesięcy, zapobiega przed znaczeniem terenu moczem, który ma bardzo nieprzyjemny intensywny zapach. Plusem przemawiającym za wykonywaniem zabiegu sterylizacji i kastracji w młodym wieku zwierzęcia jest fakt, że w tym wieku rzadziej zdarzają się jakiekolwiek komplikacje wynikające ze złego zrastania się rany pooperacyjnej, a zwierzęta szybciej dochodzą do siebie po zabiegu . U osobników męskich kastrując, zapobiegamy często agresji, nowotworom jąder, chorobom prostaty, nadpobudliwości seksualnej. No dobrze, a jakie są wady takich zabiegów? Komplikacje związane ze znieczuleniem ogólnym.

U zdrowych zwierząt ryzyko powikłań jest niewielkie, niemniej przed operacją można i należy wykonać podstawowe badania krwi, dokładnie zbadać zwierzaka zwracając szczególną uwagę na układ krążenia i układ oddechowy oraz w razie wątpliwości wykonać badania dodatkowe (EKG, echo serca, RTG klatki piersiowej), powikłania związane z samym zabiegiem chirurgicznym, które w obecnych czasach występują bardzo rzadko. Powikłania pooperacyjne, którym możemy zapobiegać, poprzez przestrzeganie zaleceń lekarza, wizyty kontrolne, zabezpieczenie rany za pomocą specjalnych ubranek oraz kołnierzy. U kilku procent suczek ok 3-4 lat po zabiegu sterylizacji w związku z niskim poziomem hormonów dochodzi do nietrzymania moczu, możemy temu zaradzić podając odpowiednie leki. Często po zabiegu właściciele borykają się z otyłością, gdyż wzrasta łaknienie a  metabolizm spowalnia.

Możemy temu zapobiec dbając o odpowiednią dietę - podając karmę przeznaczoną zwierząt sterylizowanych.

Przychodnia DLA PSA I KOTA

WETERYNARZ URSUS

PARWOWIROZA - ZNÓW BARDZO GROŹNA !!!

W ostatnim okresie odnotowaliśmy kilka przypadków tej groźnej choroby. Trzeba o niej przypominać bo liczba zachorowań w porównaniu z ostatnimi latami znacznie wzrosła.

Parwowirozę rozpoznano w 1978 roku. W latach osiemdziesiątych występowała tak często, jak dzisiaj babeszjoza. Jej nagłe rozprzestrzenienie się wynikało zapewne z tego, że wywołujący chorobę wirus CPV-2 jest bardzo odporny i w środowisku zewnętrznym żyje bardzo długo, nawet do 6 miesięcy.Trudno się go pozbyć, nawet płyn do mycia o silnym działaniu musi pozostać na powierzchniach ponad pół godziny, aby wirus zginął. Wirus CPV-2 w większości przypadków atakuje młode psiaki, zwykle w wieku od sześciu tygodni do pół roku, a także zwierzęta starsze, po ósmym roku życia, które długo nie były immunizowane i straciły odporność nabytą w młodości dzięki szczepieniom. W tych grupach wiekowych, czyli wśród bardzo młodych i starszych czworonogów, śmiertelność przekracza 70 proc.

Jakie są objawy tej groźnej choroby?

Po okresie inkubacji trwającym od 4 do 14 dni, pojawiają się objawy choroby: wymioty, biegunka, ból brzucha, brak apetytu, osłabienie, gorączka około 41 stopni lub, odwrotnie, spadek temperatury ciała. Pies w bardzo krótkim czasie zaczyna czuć się źle, a postępujące odwodnienie, zaburzenia elektrolitowe, a nierzadko i zarobaczenie szczenięcia prowadzą do pogorszenia jego stanu.

DLA PSA I KOTA

Weterynarz Ursus

JESIEŃ  -  KLESZCZE W NATARCIU!
Za chwilę rozpocznie się drugi coroczny pik ich aktywności!

Pamiętajcie aby kontynuować profilaktykę przeciw kleszczową a jeżeli jesteście opiekunami maluchów lub dopiero zaczynacie opiekę nad psem lub kotem - aby zabezpieczyć je przed tymi groźnymi pasożytami.

Zapobieganie chorobom odkleszczowym jest wielokrotnie tańsze od leczenia.

W tym okresie przychodnie weterynaryjne znów obserwują wzrost zachorowań na groźną chorobę dla psów Babeszjozę. Nosicielami tych pierwotniaków są różne gat. kleszczy, a na naszych terenach głównie kleszcz pstry (łąkowy) Dermacentor reticulatus lub kleszcz psi Rhipicephalus sanguineus. Woj. Mazowieckie obok Pomorskiego, Wielkopolskiego, Małopolskiego i Śląskiego należy do województw, w których populacja kleszczy będących nosicielami jest największa. Okres inkubacji choroby trwa od kilku dni do kilku tygodni. Objawy, które mogą świadczyć o jej wystąpieniu to: osłabienie, gorączka do 42 stopni Celcjusza, blade lekko zażółcone śluzówki, mocz koloru czerwonego do zielonobrunatnego, brak apetytu. W momencie zauważenia w/w objawów należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii. Inną chorobą przenoszoną przez kleszcze jest borelioza. Wywołuję ją bakteria z rodzaju Borelia, która głównie przenoszona jest przez kleszcze z rodzaju Ixodes a w szczególności Ixodes ricinus. Przypuszczalnie większość zakażeń przebiega bezobjawowo. W odróżnieniu od człowieka nie występuje zaczerwienienie w stadium początkowym. Objawy mogą wystąpić od 2 do 5-ciu miesięcy od ukąszenia: brak apetytu, gorączka, kulawizny, obrzęk, , bolesność stawów, mięśni, kręgosłupa. W momencie zaobserwowania w/w objawów należy udać się do lekarza weterynarii, który wdroży odpowiednie leczenie.
Co zrobić by nasi pupile nie chorowali na choroby przenoszone przez kleszcze? W myśl zasady lepiej zapobiegać niż leczyć, należy stosować profilaktykę.

Przychodnie weterynaryjne dysponują największą gamą skutecznych LEKÓW przeciw kleszczowych. Lekarz pomoże dobrać odpowiedni preparat do potrzeb waszego podopiecznego. Ważne jest również by po każdym spacerze w lesie, parku bądź na łące dokładnie sprawdzić czy nie przybłąkał się naszemu pupilowi niechciany pasażer. W momencie stwierdzenie kleszcza najlepiej usunąć go w przeciągu 24 h co znacznie obniży ryzyko zakażenia.

PRZYCHODNIA DLA PSA I KOTA

7 WAŻNYCH ZASAD ABY UTRZYMAĆ TWOJEGO PUPILA W DOBREJ KONDYCJI.

Opieka nad zwierzętami domowymi to nie lada wyzwanie i obowiązek. Decydując się na psiego czy kociego towarzysza, zobowiązujemy się do podjęcia wszelkich starań aby zapewnić mu jak najlepsze warunki co zagwarantuje mu długie życie w zdrowiu i szczęściu.

Brzmi banalnie?
Niestety czasami rzeczywistość wygląda inaczej… W opiece nad zwierzętami popełniamy też błędy wynikające najczęściej z niewiedzy czy zabiegania. Prawda jest taka, że często z braku czasu i zbyt szybkiego tempa życia zaniedbujemy także sami siebie. To niestety rodzi bardzo szybko wiele problemów. Otyłość, cukrzyca, problemy stomatologiczne to tylko początek. Dlatego każdy opiekun czworonożnego towarzysza powinien przestrzegać 7 zasad, które pozwolą na monitorowanie zdrowia i dobrostanu swoich podopiecznych a jeżeli zajdzie taka potrzeba – na szybką interwencje medyczną.

Przeczytajcie i zapamiętajcie te siedem zasad, które są zalecane przez lekarzy weterynarii. To wskazówki do długiego, zdrowego i szczęśliwego życia waszych zwierzaków.

1. Staraj się utrzymać u swojego pupila prawidłową wagę, co pozwoli uchronić go przed chorobami takimi jak otyłość, cukrzyca czy choroby stawów. Diagnostyka i leczenie tych przewlekłych chorób jest kłopotliwe i nieprzyjemne dla zwierząt ale także często bardzo kosztowne.

2. Zapewnij swojemu psy regularne spacery. Ruch na świeżym powietrzu to nie tylko świetna aktywność fizyczna, zdrowa dla was obojga ale także możliwość rozwoju psychicznego. W trakcie spaceru, pies poznaje nowe zapachy, miejsca co dostarcza mu odpowiedniej stymulacji a co za tym idzie rozwój emocjonalny.

3. Odpowiednio dobrana, pełnowartościowa dieta to klucz do sukcesu. Obecnie na rynku mamy możliwość wyboru spośród wielu producentów gotowych karm suchych i mokrych. Cena w tym przypadku może być pomocną wskazówką bowiem w najtańszych produktach nie znajdziemy zbyt wielu składników odżywczych. Możecie też, korzystając z porad dietetyka, sami komponować dietę waszego pupila jednak jest to dość czasochłonne. Poproście o pomoc swojego lekarza weterynarii.

4. Raz do roku wykonaj badania kontrolne w swojej przychodni weterynaryjnej. To bardzo łatwy i niedrogi sposób aby w razie pojawienia się problemów zdrowotnych móc szybko zareagować.

5. Przestrzegaj terminarza profilaktycznych szczepień ochronnych. Wykonuj je zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. Dotyczy wszystkich zwierząt domowych ale szczególnie trzeba troszczyć się w tej kwestii o zwierzęta młode oraz te już starsze.

6. Pamiętaj o profilaktyce przeciwpasożytniczej. Regularne podawanie preparatów przeciwpasożytniczych pozwoli uchronić twojego pupila przed wieloma bardzo nieprzyjemnymi i często niebezpiecznymi chorobami. Robaki wewnętrzne, świerzb, nużeńce pchły czy kleszcze można skutecznie eliminować.

7. Porozmawiaj z lekarzem weterynarii o zabiegu kastracji czy sterylizacji u swojego futrzaka. Te zabiegi wykonane w odpowiednim wieku, pomogą utrzymać pupila w zdrowiu i z pewnością podniosą wasz wspólny komfort życia.

POWODZENIA!!!